Welkom
Welkom op onze site! Wij zijn Henk en Lily en samen met onze 2 zoontjes zijn we de trotse baasjes van een hele roedel honden. Het begon in de zomer van 2008 toen we gingen samenwonen, we vormden toen een nieuw samengesteld gezin op gebied van honden… Henk had 2 samojeden (Azilas en Brogan) en ik had m'n bende, een samenraapsel van enkele rashondjes maar vooral herplaatsers en kruisingen, 11 karaktertjes van klein naar groot, geen 2 gelijke en daar kwamen er ineens 2 sammetjes bij… Onder het motto hoe meer zielen hoe meer vreugd werden Azilas en Brogan opgenomen in de roedel.
Voor mij was een samojeed een hond waar 'k nog nooit had bij stilgestaan, de roedel bestond uit een mix van retrievers, terriers, herder en windhond, een hele aanpassing maar vooral uitdaging voor mij. Bij momenten was 'k toch blij dat 'k al heel wat opleidingen had gevolgd ivm gedrag/opvoeding en training van honden, ook m'n ervaring als trimster kwam goed van pas. 't Was misschien geen liefde op 't eerste zicht, ze wisten toch m'n hart te veroveren…
Al snel werden er afspraken gemaakt ivm de toekomst, Henk wou graag verder met de samojeden, ik zag dat ook zitten maar de stap van allemaal verschillende honden naar 1 ras was me net iets te groot, zo werd er besloten dat we met verloop van tijd (laat de bende maar heel oud worden) het op een roedeltje van 10 gaan houden en dat we elk 5 honden naar keuze gaan houden. Henk zijn samojeden en ik m'n hoopje ongeregeld.
Azilas en Brogan waren niet meer van de jongste, in die tijd waren ze 8 en 7 jaar oud, het showen kwam op een laag pitje te staan, 't begon te kriebelen bij Henk en ik was wel eens benieuwd wat het zou geven om zelf een sammetje op te voeden. Het plan om eerst terug naar 10 te gaan schoven we eventjes aan de kant en gingen op zoek naar een teefje, het begin, de start, ons stammoedertje … Een stille droom van Henk ging in vervulling.
Na wat opzoekingswerk kwamen we uiteindelijk in Slovakije terecht bij de kennel Yoshi and us. We stonden op de lijst en op 24/03/2009 werd ons meisje geboren, Laska Love for Yoshi and us kortweg Lotus (Lolo voor de vrienden). We werden opgenomen in de grote Yoshi and us familie en in mei 2009 vertrok Henk richting Slovakije om ons meisje te gaan kiezen. 2 weken later bracht een vriendin van ons haar samen met haar zusje Puck mee naar Nederland waar we onze kleine wollebol gingen ophalen. In die periode waren we niet alleen in blijde verwachting van ons Lotus maar ook van onze oudste zoon Jitse.
Lolo was zoals verwacht een leuke uitdaging voor mij op gebied van training, naast hun gekende koppigheid zijn ze ook best inventief als het op het negeren van bevelen aankomt. Je ziet ze op momenten denken: 'SAAI!' 'K heb dat vandaag al gedaan!' als je ze voor een 3e keer wil laten zitten tijdens de les. Week na week leerden zowel ik als ons Lolo elkaar beter kennen, 'k leerde hoe 'k haar kon bespelen, hoe haar om de tuin te leiden maar vooral kregen we door het positief trainen een band met elkaar.
Op 4/11/2009 werd onze oudste zoon geboren en al snel mocht 'k nog een prachtige karaktertrek van de samojeed leren kennen, hun onvoorwaardelijke liefde voor kinderen. Je mag ze nooit 100% vertrouwen en nooit alleen laten maar de band tussen een sam en een kind is echt onbeschrijflijk, een ware naturel en zoals ze in 't Engels zo mooi kunnen zeggen: 'A match made in heaven'.
In 't voorjaar van 2010 begon Henk samen met Lotus aan een nieuwe uitdaging, ze begonnen met agility. Leuke combinatie om bezig te zien, op het blijven na gaat ze als een speer, tegen een Border Collie is ze niet opgewassen maar je mag haar toch niet onderschatten! Ondertussen zet ze niet alleen haar beste pootje voor tijdens de agility-lessen maar ook op show haalt ze mooie resultaten en om het plaatje helemaal te laten kloppen mag ze haar oerinstinct om te trekken en te sleuren ook nog eens botvieren tijdens het steppen. Health, brains and beauty … voor ons de ideale combinatie om verder te gaan…
2011 een jaar van hoogtes en laagtes, op 21/05/2011 namen we afscheid van Azilas, volledig op en moegestreden maar te koppig om te gaan, wat hebben we toch op elkaar lopen foeteren die jaren dat we samen waren maar oh wee als er iets was dan gingen we voor elkaar door het vuur, Silly Azilly, ons knulletje, we missen je. Op 11/08/ 2011 werd onze familie nog groter, onze 2e zoon Jorre werd geboren en weer mocht 'k de onvoorwaardelijke liefde tussen samojeed en kind ervaren. Ons gezinnetje is compleet, de toekomstplannen worden concreet, in januari 2012 kregen we de officiële papieren van onze kennelnaam … onze kennel From Smiling Lotus is geboren … op naar een mooie witte, pluizige en lachende toekomst!
2013 begon als een rampjaar voor onze roedel. Op 3 maand tijd verloren we 3 van onze schatten, waaronder Brogan, Master Brogan, Borgiewogie, m'n beer, de grootste vriend van Jitse en Jorre, de trots van Henk... Wittekop met een gouden hart, het enige wat we nog konden doen was hem op 28/06/2013 waardig laten gaan, we missen je mannetje... Ook al was je afscheid niet zo onverwachts als dat van Croky en Caipi, dat waren donderslagen bij heldere hemel ... Een zware en zwarte periode voor ons, onze kindjes en onze roedel. Het verlies weegt nog steeds zwaar maar we moeten verder, de roedel herstelde zich stap voor stap. Een lichtpuntje verscheen op Facebook, een kleine witte wollebol, een Russische meid ... Maar hoe kregen we haar naar België??? Wij zouden wij niet zijn moesten we daar geen oplossing voor vinden en zo mochten we begin mei Schweppes verwelkomen. Het jaar was nog maar half en ondanks alles wat we te verwerken kregen door het verlies van onze parels stonden we sterker dan ooit en maar goed ook want de rollercoaster van 2013 was nog niet ten einde. Na 14 maanden van geduld besloot Lotus eindelijk nog eens loops te worden, we hadden de eer om de dekreu Striker een maand op verlof te krijgen, er volgden spannende weken, 2 dagen voor vertrek kwam er eindelijk een dekking en nu tellen we af naar een hopelijk positieve echo. Er volgde nog een verrassing, 2 weken voordat Striker terug naar huis ging (Slovakije) kregen we bericht van de fokster van Lotus (tevens eigenaar van Striker) of we interesse hadden in een volwassen reu die te herplaatsen was ... We brachten Striker naar huis en kregen er een schat van een reu voor in de plaats ... Lieve Nougat, je was op zoek naar een warme mand, wij misten een reu binnen onze roedel of hoe een plaatje kan kloppen. 2013 loopt bijna op z'n einde ... nog een paar spannende weken te gaan ... Groeien er op dit moment kleine wollebolletjes in Lotus haar buik??? Een vraag die we binnenkort gaan kunnen beantwoorden ... Eén ding staat vast ... saai is het nooit met onze bende honden en 2 opgroeiende kinderen in huis.
20/12/2013 van een spannende dag gesproken!!! Eindelijk mogen we naar dierenarts met Lotus voor de echo ... zou het gelukt zijn??? Zitten er klein Lotusjes en Strikertjes in haar buik??? JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!! We hebben kleine enorm beweeglijke kikvorsjes zien tuimelen in hun vruchtzakjes ... We duimen en hopen dat alles verder goed mag gaan en tellen af naar een hopelijk vlotte bevalling... Ze weet er de spanning in te houden!
De weken gaan voorbij en Lotus haar buik zet uit, waar is ons sportief hondje naartoe? Ze trekt er haar niets van aan en zelf met dikke buik springt ze gezwind in en uit de zetel, de ene keer al eleganter dan de andere keer. Het einde komt in zicht, wanneer zou ze bevallen? Na een paar dagen voorbereidend werk met slapeloze nachten maar nog steeds met een smile tot achter haar oren was het dan eindelijk zover. Op 20/01/2014 mochten we ons eerste nestje verwelkomen. Lotus heeft het schitterend gedaan, een vlotte bevalling waar de instincten het overnamen en de natuur z'n kracht maar ook z'n hardheid toonde door het verlies van 2 pupjes, na een bevalling van 6u mogen we nu genieten van 6 gezonde en actieve pupjes. De kindjes zijn in de wolken en wij, wij zitten op een grote roze wolk.
06/06/2014 de pupjes zijn al een tijdje uitgevlogen en we staan weer voor een zware beslissing, de kleinste van de bende, onze terrorist in hart en nieren, ons stukje onkruid dat nooit zou mogen vergaan is moegestreden, je was de schrik van onze bende, het hondje die haar naam alle eer heeft aangedaan, ons Leffe, 4 kg lef, je waande je grootser dan iedere hond, je had een stalen karakter, was recht voor de raap, je was streng naar je roedelgenoten, streng maar oh zo rechtvaardig, 'k hoop dat 'k ooit nog het geluk mag hebben om een hondje met dezelfde spirit te ontmoeten . Slaap zacht zou je oneer aandoen, zet ze ginderachter maar allemaal eens goed op hun plaats, m'n kleine grootse meid ... We missen je.
Ondertussen zijn we weer enkele maanden verder 09/2014, de pups zijn geen pups meer maar ondeugende lieve pubers die allemaal met hun fluffy poep in de goeie boter zijn gevallen en het stuk voor stuk super doen, waarvoor dank aan de geweldige eigenaars die voor ons veel meer geworden zijn dan enkel eigenaars. De tijd staat niet stil en de planningen voor een volgend en tevens laatste nest met ons Lotus waren zich al een tijdje aan het vormen tot ons Lotus ineens uit het niets besloot om vroeger dan gehoopt/gepland loops te worden, Lotuske, Lotuske wat doede nu???
Na heel wat gepieker en overleg met zowel fokkers als dierenartsen hebben we besloten om er toch voor te gaan. Begin november is ons Lotus gedekt door Jip een heel leuke reu, alles verliep verbazingwekkend vlot ... 2 dekkingen en een maand later stonden we vol spanning bij de dierenarts en ja hoor ons Lotus heeft weer kleine heel beweeglijke kikvorsjes in haar buik zitten ... Nu is het zowel voor ons als de toekomstige baasjes weer aftellen naar de geboorte die hopelijk even vlot gaat als de vorige keer ... Op naar de geboorte en een witte fluffy Kerstmis!
30/11/2014 ons Lotus heeft weer meer weg van een uit de kluiten gewassen zeekoe dan van een sportief bolletje wol , tijdens het bezoek van één van de toekomstige eigenaars viel me op dat ons Lootje het wat lastig had, ze was rustig maar toch ging er bij mij een alarmbelletje rinkelen, het was nog te vroeg, ze moest nog een paar dagen gaan dus hield 'k haar in de gaten ... Nadat het bezoek weer vertrokken was, de bende eten had gehad, de kindjes in bed zaten en Henk in de zetel was geploft voor stadion besloot 'k om bij ons Lotus in de werpkist te kruipen ... Na een half uurtje vroeg Henk wat 'k daar nu eigenlijk zat te doen ... Het antwoord was simpel ... de eerste pup opvangen, het werd een lange productieve nacht waar zowel Lotus als ik ons instinct volgden en Henk zich ontpopte tot aanvoerder van propere handdoeken . 9u en 9 pups later waren we met z'n allen uitgeput, voor één pupje, het laatste, duurde het jammer genoeg te lang, de natuur is hard ... de andere 8 waren levendige dikke en vooral luidruchtige molletjes.
21/01/2015 De Nevers doen het super, wat een bende losgeslagen pups, onbevreesd en heel luidruchtig slagen ze er keer op keer weer in om de living/puppyren te veranderen in pure chaos , wat een stelletje ongeregeld ... De domper op de feestvreugde is het nieuws dat we kregen van ons Tequila ... Ze was al een tijdje wat dof in vacht, kleine dingetjes die niet erg leken maar waar 'k toch vragen bij had , na bloedonderzoek en echo bleek ze een levertumor te hebben waar we niets meer aan konden doen, na het verdict is ze nog een weekje bij ons gebleven tot ze ons liet verstaan dat het genoeg was ... M'n once in a lifetime border collie ... je was de makkelijkste hond ooit , slaap zacht m'n lieve meid... Weinig tijd om te rouwen met de 8 hooligans in huis, de klop en het verdriet zal ons wel weer weten te vinden. Op zo'n moment zou een mens effe een pauzeknop willen inlassen maar 't leven gaat door en de Nevers hebben hun uitdaging nodig , hoezo pups blijven 3 weken netjes in de werpkist??? Na week 2 mochten we de living al ombouwen voor meneertjes en mevrouwtjes Never die met momenten meer weghebben van een nest Mechelaars dan snoezige Samojeedjes . We zijn nog niet aan de nief patatten .
Dat we nog niet aan de nief patatten zijn, dat heb 'k de laatste maanden al meerdere keren gezegd, uit het Never-nest hebben we Yin gehouden en halleluja wat is me dat, koppiger dan al m'n terriers ooit samen, een karakter van staal en als het haar niet zint dan gaan we het geweten hebben , wat zijn de Nono's doetjes tegenover dat geweld. Maar haar koppigheid en stalen karakter vallen in het niets als je haar bezig ziet met de kinderen , wat een geweldige meid. Met Minttu (het teefje dat we uit het Nono-nest hebben gehouden) ben 'k aan wat nieuwe uitdagingen begonnen namelijk speuren en doggydance, wat doet ze het graag, samen met haar zus Nouky zitten we in dezelfde groep en plezier dat we hebben! Yin mag binnenkort haar fluffy poten ook insmeren zij mag samen met mij Hoopers ontdekken . Henk spurt ondertussen nog altijd de benen vanonder zijn lijf tijdens de agility met Lotus en Schweppes en Nougat ... die ligt liever in de zetel ...
Begin 2016 ... De knoop is doorgehakt en plannen worden weer gesmeed ... Lente 2016 komt er eentje bij, nee geen Samojeed maar een ras dat we enorm missen binnen onze zalige bende, een deugniet in hart en nieren ... Er komt terug een terriër de bende terroriseren , aangezien ze in Nederland is geboren moeten we extra lang wachten maar goed we gaan er hopelijk nog jaren plezier mee beleven. Verder beginnen de plannen rond ons Schweppes meer en meer vorm aan te nemen, als alles goed gaat en de rest van de testen zijn goed plannen we eind 2016 een nestje met haar ... Benieuwd wat we dan allemaal gaan meemaken ...
Zomer 2016 ... de terrorist is ondertussen al lang geland en oh wat een leuk hondje is het geworden, ons Fudge, m'n schaduw en deugniet in hart en nieren maar voor de rest loopt het niet allemaal hoe het moet, in spoed naar de dierenarts moeten gaan met Oxo onze Podengo, die had een baarmoederontsteking, het was kantje boord maar ze heeft het gelukkig gehaald. Dan werd Schweppes loops en hoewel reu en teef het best met elkaar konden vinden ging het dekken niet volledig volgens plan, afwachten is de boodschap... Enkele weken later begon Vedett het op te geven, haar achterhand begon het te begeven en op een week tijd ging het van niets aan de hand buiten selectieve doofheid naar baasje laat me gaan ... M'n lieve lieve meid , het enige wat we nog konden doen was je een waardig afscheid geven ...
2016 loopt ver op z'n einde, . Zoals reeds verwacht werkte de natuur niet helemaal mee met ons Schweppes , ondanks dat het goed zat tussen de Russische vlam en haar lief werden de plannen voor dit nest geschrapt. Nog een geluk dat de natuur vorige zomer niet meewerkte want tijdens het jaarlijks oogonderzoek is gebleken dat Schweppes katarakt op beide ogen heeft ... Vorig jaar nog alles in orden en nu ... Hopelijk stabiliseert het allemaal nog zodat onze meid nog lang kan zien wat ze allemaal kan uitsteken.
Gelukkig kregen we ook nog goed nieuws, ons Yin haar oogjes zijn wel helemaal in orde en ook de heupfoto's zagen er heel netjes uit (Nog even afwachten tot we het resultaat van Sint-Hubertus binnenkrijgen) .